Life begins at the end of your comfort zone
Blijf op de hoogte en volg Nienke
25 Augustus 2013 | China, Guizhou
Dit was het dan, dacht ik toen ik een uur geleden met tranen in mijn ogen de deur achter me dicht deed. Mijn China avontuur zit er al weer op. Nou ja, bijna dan. Eerst nog twee heerlijke weekjes vakantie met mijn ouders en zusje! (:
Omdat het mijn laatste week was, heb ik leuke dingen gedaan. Met de oudste meiden heb ik een fotoshoot gedaan. Van make up, nagellak en een krultang tot een professionele fotograaf. Het was zo leuk! Als echte modellen stonden de dames voor de camera (:
Toen de groepsfoto, dat was het moment dat het afscheid voor mij wel heel dichtbij kwam. Ik wil helemaal niet weg, dacht ik. En zelfs nu ik op het vliegveld zit te wachten op het vliegtuig naar Beijing, pak ik het liefst mijn spullen, stap in de taxi en rijd terug naar plek waar ik me vier maanden lang thuis heb gevoeld. De plek waar mensen wonen die stuk voor stuk voor altijd een speciaal plekje in mijn hart hebben. Wat ga ik ze missen, die donderstenen!
Nu denk ik maar aan wat mijn jeugdhelden elke zaterdagochtend naar mij zongen: ‘Dag vriendjes, en vriendinnetjes. Dit was het dan al weer. Dag vriendjes, en vriendinnetjes. Tot de volgende keer maar weer!' Wanneer dat mag zijn, weet ik niet. Maar dat er een volgende keer komt, is een ding dat zeker is! (:
Veel liefs en tot snel! (:
Omdat het mijn laatste week was, heb ik leuke dingen gedaan. Met de oudste meiden heb ik een fotoshoot gedaan. Van make up, nagellak en een krultang tot een professionele fotograaf. Het was zo leuk! Als echte modellen stonden de dames voor de camera (:
Toen de groepsfoto, dat was het moment dat het afscheid voor mij wel heel dichtbij kwam. Ik wil helemaal niet weg, dacht ik. En zelfs nu ik op het vliegveld zit te wachten op het vliegtuig naar Beijing, pak ik het liefst mijn spullen, stap in de taxi en rijd terug naar plek waar ik me vier maanden lang thuis heb gevoeld. De plek waar mensen wonen die stuk voor stuk voor altijd een speciaal plekje in mijn hart hebben. Wat ga ik ze missen, die donderstenen!
Nu denk ik maar aan wat mijn jeugdhelden elke zaterdagochtend naar mij zongen: ‘Dag vriendjes, en vriendinnetjes. Dit was het dan al weer. Dag vriendjes, en vriendinnetjes. Tot de volgende keer maar weer!' Wanneer dat mag zijn, weet ik niet. Maar dat er een volgende keer komt, is een ding dat zeker is! (:
Veel liefs en tot snel! (:
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
